
*Rüzgâr ile yaprak dost oldular. Artik rüzgâr savurmuyorduyapragi.-''Söyle dostum, nereye istersen oraya götüreyim seni" dedirüzgâr yapraga.*
*Yaprak düsündü tasindi, aklina hiçbir sey gelmedi. Tekrarsordu rüzgâr:- Hadi söyle seni istedigin yere tasiyayim.*
*Tekrar düsündü yaprak , aklina yine bir sey gelmedi...- ''Bilmiyorum rüzgâr kardes, aklima hiçbir sey gelmiyor. Sensöyle ?''dedi. *
*Rüzgâr:- Gidecegin yeri bilmedikten sonra rüzgâr dostun olsa neye yarar..Savrulurgidersin!dedi ve bildigi gibi esti tekrar. Yaprak yine savruldu...Üstelik de bu sefer savuran dostuydu.*
*Yaprak düsündü tasindi, aklina hiçbir sey gelmedi. Tekrarsordu rüzgâr:- Hadi söyle seni istedigin yere tasiyayim.*
*Tekrar düsündü yaprak , aklina yine bir sey gelmedi...- ''Bilmiyorum rüzgâr kardes, aklima hiçbir sey gelmiyor. Sensöyle ?''dedi. *
*Rüzgâr:- Gidecegin yeri bilmedikten sonra rüzgâr dostun olsa neye yarar..Savrulurgidersin!dedi ve bildigi gibi esti tekrar. Yaprak yine savruldu...Üstelik de bu sefer savuran dostuydu.*
1 yorum:
evet insanın mutlaka bir hedefi olmalı rüzgarcığım...
Yorum Gönder